23 هفته و 6 روز ... من و نینی و روزهای خوب

سلام نینی گلم ، عزیز دلم ،‌فندق مامی 

دلم میخواد دیگه از این به بعد مخاطبم تو نوشتن خاطرات خودت باشی عزیز دلم ،‌آخه شما دیگه بزرگ شدی و برای خودت شخصیت مستقل داری قربونت برم . مامی اینو احساس میکنه و برای شخصیت بزرگت تو اون وجودی فسقلیت خیلی احترام و ارزش قائله .

این چند وقته منو حسابی به حضورت عادت دادی ، وقتی تکون میخوری و حست میکنم ،‌وجودم لبریز از عشق و علاقه میشه که واقعاً قابل توصیف نیست . هفته پیش از سه شنبه تکونات خیلی کم شده بود و خیلی هم آروم و ظریف تکون میخوردی ...دیگه دلم برای دیدن حرکتات یه ذره شده بود و روز سوم داشتم هم از استرس این موضوع هم ازدلتنگی بیچاره میشدم ... اصلاً علت اینکه من این روزا بیشتر از گذشته حساس شدم اینه که تو دانشگاه چندتا از دوستام گفتن که موقع خواب به هیج وجه نباید طاق باز بخوابم یا وقتی میخوام از این پهلو به اون پهلو بشم ، باید حتماً اول بشینم بعد تغییر پوزیشن بدم !!! واقعاً بعد از این جریان ، دیگه خیلی خیلی بدتر میخوابم ...از شانس ، منم تو خواب خیلی وول میخورم و عجیب تر از همه این که ، هر وقت بخودم میام طاق باز خوابیدم !!! خلاصه همین باعث شده بود که حساسیتم بیشتر بشه ... با اینکه خیلی وقت نبود که حرکاتت رو مثل همیشه احساس نمیکردم ، اما هر دفعه یادم میوفتاد،‌بغض میکردم و ازت خواهش میکردم تا دوباره یه تکون اساسی بخوری تا منم دلم خوش باشه ... سومین روز به دکترم زنگ زدم که جواب نداد ... بعدش یه نوشیدنی خیلی شیرین خوردم که اونم فایده نداشت ، انگاری شما خیلی تنبل شده بودین فسقلی من . ولی بعد چند ساعت ، دوباره حرکاتت رو احساس کردم و یه خورده خیالم راحت شد. شنبه هم قبل از اینکه برم دانشگاه ، زودی رفتم خانه بهداشت نزدیک خونه و خواستم ازشون که صدای قلبت رو گوش بدن تا مطمئن بشم که همه چی مرتبه . بله ، خدا روشکر خانم ماما گفتن که هیچ مشکلی نیست و صدای قلبت کاملاً طبیعی و منظمه و اینکه نینی هرچی بزرگتر میشه ، یه تغییراتی تو حرکاتش وجود داره ... خیلی احساس آرامش کردم و کلی خداروشکر کردم .

ای خدای مهربونم،‌هدیه ای که خودت به ما عطا کردی رو همیشه و همیشه در پناه خودت حفظ کن .آمین